Φιτσίνο, Μαρσίλιο

(Ficino, Φιλίνε Βαλντάρνο 1433 – Καρέτζι 1499). Ιταλός φιλόσοφος. Σπούδασε φιλοσοφία στη Φλωρεντία και στην Πίζα, και από τα πρώτα του ακόμα κείμενα φάνηκε η επίδραση των πλατωνικών ιδεών στη σκέψη του. Με την προστασία του Κοσμά των Μεδίκων απέκτησε τα μέσα να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη φιλοσοφία. Μετέφρασε στα λατινικά έργα του Πλάτωνα, τη Θεογονία του Ησιόδου και ορισμένα από τα λεγόμενα ερμητικά έργα. Το 1471 εκδόθηκε το έργο του O Ποιμάντωρ, που άσκησε μεγάλη επίδραση στην ευρωπαϊκή σκέψη της εποχής, ενώ στα σχόλιά του στον Πλάτωνα και στους νεοπλατωνικούς φαίνεται καθαρά η επιδίωξή του να συμφιλιώσει τον παγανισμό με τον χριστιανισμό. Από τα έργα του, εξάλλου, εκείνο που είναι περισσότερο αντιπροσωπευτικό των φιλοσοφικών του αντιλήψεων είναι η Πλατωνική θεολογία, όπου η ιδέα της ενδιάμεσης φύσης του ανθρώπου, που σωματικά είναι δεμένη με τη Γη και πνευματικά προσελκύεται από τον Ουρανό, είναι ουσιαστικά μια ουμανιστική ιδέα, η οποία τοποθετεί στο κέντρο του Σύμπαντος τον άνθρωπο. Στο έργο του Η χριστιανική θρησκεία, υποστηρίζει ότι μόνο με τις πλατωνικές ιδέες είναι εφικτή η φιλοσοφική εμπέδωση της πίστης.